Wolkers, Jan
Dagboek 1969
Sommige dagboeken grijpen de lezer naar de keel en kunnen hem blijven fascineren. Zo lezen we in de verzamelbundel Dagboek. 365 schrijvers over de wereld en zichzelf (2004) hoe Owen Chase, stuurman van de Amerikaanse walvisvaarder Essex, met zijn verslag over een onstuimige walvis Herman Melville wist te inspireren tot diens onsterfelijke roman Moby Dick (1851). Net als in de kunstenaarsdagboeken van Lord Byron, Goethe, Stendhal, Tolstoï, Kierkegaard, Dickens en Flaubert brengt Chase' in zijn dagboekfragmenten intieme persoonlijke stemmingen en gevoelens tot uiting waardoor hij als persoon weet te intrigeren.
Dit kan allerminst gezegd worden van Jan Wolkers' Dagboek 1969. Wie hoopt naast biografische informatie over de schrijver heel wat interessante literaire gegevens te vinden, komt bedrogen uit. Onverbloemde aantekeningen over Wolkers' liefdesleven, daarentegen, zijn er bij de vleet: "Karina's billen zijn weer wat dikker. Als er twintig minuten pauze is in het kamerdebat omdat de AR-fractie zich moet beraden, neuken we snel even" Of nog: "Ze (het blonde hoertje dat Wolkers meegenomen heeft naar zijn huis) speelt een beetje met mijn pik... Dan haalt ze een condoom te voorschijn en terwijl er een wolkje talkpoeder vanaf komt -- de geur ervan ook -- doet ze het ding om mijn pik. Gaat zo trekken. Ik zeg even later: 'Dat ding kan er wel af, hè.' Dan gaat ze zo rukken...".
Wie Wolkers kent, weet waaraan hij zich kan verwachten. Zo vind je in dit dagboek geen boeiende weetjes over de ontstaansgeschiedenis van Turks fruit, hooguit wat 'administratieve' opmerkingen: "Mijn werk aan T.F. (Turks fruit) stagneert al een paar dagen", "Schrijf aan T.F. pag. 61, 62", "Tik 's ochtends om vier uur pag. 65, 66 van T.F. uit"... Wie genoten heeft van diepdoorleefde romans als Terug naar Oegstgeest (1965), De walgvogel (1974) en De kus (1977), blijft in dit dagboek wellicht een beetje op zijn honger zitten.
Verscheure, Nicolas


[Nicolas Verscheure] Verberg tekst

De laatste jaren verschijnen steeds vaker autobiografische boekjes van Jan Wolkers (o.m. het 'Dagboek 1974'). Dit dagboek uit 1969 is interessant omdat in dat jaar zijn roman 'Turks Fruit' verscheen. De auteur leest 'Reis naar het einde van de nacht' van Celine, koopt het eerste deel van 'Het koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog' van Lou de Jong en loopt van het ene interview naar de andere publicitaire bezigheid. Liefdevol schrijft hij over zijn kinderen en over zijn vrouw Karina. Als hij haar een hoofdstuk uit Turks Fruit heeft voorgelezen 'neuken we even op de divan'. Het dagboek is doordesemd met Wolkers seksuele activiteiten. Samen met Karina in de bioscoop zien ze een interessant meisje. Ze volgen haar nog even op straat, maar verliezen haar uit het oog. 'Later in bed neuken we terwijl we erover praten en ons allerlei situaties voorstellen als ze onze huisvriendin was.'