Bij ons thuis was het de voorbije weken allemaal Hollandse exotica wat de klok sloeg. Een mens moet wat, wil hij het hoofd bieden aan een druilerig najaar in lockdownmodus. Met gelijke delen fascinatie en afschuw keken we naar de avonturen van de familie Meiland, een voor honderd procent uit clichés opgetrokken eenentwintigste-eeuws gezinnetje naar wiens voorbeeld nu ook de Planckaerts in la douce France eigenhandig een kasteel te verbouwen.

Bietenkoningin

Het perenlied, het romandebuut van dichter Joost Oomen, was mijn andere bron van boven-Moerdijks vermaak. Het verhaal samenvatten is onwenselijk. Als je van de Meilands kan zeggen dat ze opvallender, vitaler en exotischer in het leven staan dan je van een doorsnee Nederlandse familie verwacht, voor Het perenlied gaan in literatuurtermen dezelfde vliegers op. Dit debuut is minstens even hard van de ratten besnuffeld.

Eerst is er een vader die een aanstaande geliefde verliest in de vliegtuigcrash in het World Trade Center en als rouwverwerking een dochter verwekt bij een bietenschotel. De roze vrucht van zijn lendenen, Bietenkoningin genaamd, vindt in een dorpje nabij Disney World in Florida een geliefde en verliest die weer, waarna ze aan een bustocht begint door de VS.

stroboscoop

Het perenlied is een magisch-realistisch sprookje dat als een mangaverhaaltje op speed één grote zinnelijke ode aan de vervoering is. Het boek roept op verwondering toe te laten in de manier waarop we onze levens lijden, in hoe we omgaan met de dingen en de natuur die ons omringt.

Het perenlied bulkt niet toevallig van de bloemen, veelkleurige vogels en rijpe vruchten. Oomen nodigt zijn lezers nogal expliciet uit oog te hebben voor het zintuiglijke knallen van smaken, kleuren en geuren om ons heen. Altijd is alles mogelijk.

Net zoals Château Meiland verwatert de roman op het einde wat. Een seizoen/hoofdstuk minder had ook gekund. Het is zoals Oomen zelf zegt in een podcast: dit boek is geschreven om uit voor te dragen. Maar een gebalde lezing, een beetje overstuur gebracht met een lekkere stroboscoop in de rug, zal zijn poëzie, uitbundigheid en vertellerstalent mooi doen oplichten.

Querido, 256 blz., 20 €.

Verberg tekst

Het is een jaar geleden dat dichter en performer Joost Oomen (1990) in de Westerkerk van Leeuwarden tijdens zijn performance Vruchtjes gooien vruchtjes gooide naar de toeschouwers - om in hun navel te stoppen, 'zodat je de hele dag gelukkig bent'. Allicht was dat de reden van de Volkskrant om hem aan te wijzen als een talent dat nog weleens interessante, literaire dingen zou kunnen gaan doen in 2020.

En kijk aan, nu is daar Oomens eerste roman: Het Perenlied. Het boek is de papier geworden performance, qua fruit en vrolijkheid. In het sprookje dat Het Perenlied is barst het van de vruchten die nogal erotisch worden gesavoureerd door de Bietenkoningin. Ze is geboren uit bieten en heeft - naast meloenen uitlikken - een missie: de wereld laten weten dat het geluk in kleine dingen zit.

Het Perenlied heeft een hoog joepie-gehalte, denk: Pippi Langkous met een flinke lik mdma. Leuk en lief allemaal, maar dat maf-doen om het maf-doen vergt wel wat geduld. Oomen is op zijn sterkst als hij het fruit gewoon even achterwege laat.

Querido; € 20.

Verberg tekst

Verbeelding kent geen belemmeringen in deze liefdesgeschiedenis, die gesitueerd is in een kleurrijke fantasiewereld. De hoofdpersoon is een meisje dat aangeduid wordt als de Bietenkoningin, ze is een tekenfilmfiguur, die in het begin nachtdiensten draait in het hotel van het Disneypark in Florida. De actuele realiteit klinkt ook op andere manieren door, als de personages geconfronteerd worden met de aanslag op de Twin Towers in 2001. Dit is slechts een onderdeel van een reeks vrolijke schizofrene gebeurtenissen waarbij onder andere een roze dolfijn en een zingende meloen de revue passeren. Samen met haar geliefde wil ze een protestactie organiseren tegen de arbeidsvoorwaarden bij het pretpark. Dit mislukt, daarom reist het liefdespaar naar New York, waar ze haar vader en zijn partner opzoeken, maar ook een excentrieke Russische prinses ontmoeten. Door het hele verhaal klinkt het mysterieuze Perenlied, een zoete bedwelmende morsecode. Het verhaal is een sprookje dat de lezer kan betoveren, door het poëtische experimentele taalgebruik en het bizarre absurdisme. Romandebuut van dichter, performer en literair dj Joost Oomen (1990). Verberg tekst