Volgens de Italiaanse schrijver Calasso (1951) leven we in een tijd van inconsistentie: we zijn religieus terwijl we alle religies hebben afgeschaft. De seculiere samenleving is het ultieme referentiekader geworden voor elke betekenis. Alles draait rond de cultus van de seculiere samenleving, democratie en procedures die betekenisloos en leeg zijn en alleen willen worden toegepast. Het islamitisch terrorisme is een symptoom, omdat het de metamorfose van het offer laten zien. Het eerste deel van dit boek is een poging om onze seculiere tijd te doorgronden en dan met name het gevaar dat lieden de macht krijgen die betekenis willen scheppen en de mens ondanks zichzelf gelukkig willen maken. Het tweede deel bevat 'snapshots' uit 1933-1945, waarin schrijvers als Céline en Simone Weil echo’s verwoorden van wat in het eerste deel besproken is. Volgens Calasso was 1933-1945 de periode waarin de wereld een gedeeltelijk geslaagde poging deed tot zelfvernietiging. Een moeilijk, fragmentarisch, beklemmend en dreigend boek dat bij herlezing steeds gelaagder en actueler blijkt. Met bronverwijzingen en register. Een actueel boek, met name vanwege het opkomende populisme. Verberg tekst