In een mooi uitgegeven boek is een nieuwe Nederlandse vertaling verschenen van het leerdicht over de natuur van de Romeinse dichter Lucretius (eerste eeuw v. Chr.). In dit leerdicht in zes 'boeken' behandelt Lucretius in dichtvorm de atomenleer van de Griekse filosoof Epicurus (4de eeuw v. Chr.). Om de mensen te bevrijden van hun angst voor de goden en voor de dood greep Epicurus terug op oudere theorieën die de zintuigelijke werkelijkheid verklaren als het toevallige samenkomen van altijd bewegende atomen. De dood is dan slechts het uiteenvallen van een object in de samenstellende atomen. Het gedicht van Lucretius over de atomenleer is in een losse dichtvorm vertaald. Vergeleken met eerdere Nederlandse vertalingen, van Rutgers van der Loeff (uit 1966) en de beroemde van Timmerman (bezorgd in 1984), oogt deze vertaling modern. De inleiding, verklarende noten en de prettige vertaling maken dit interessante werk toegankelijk voor een groter publiek.