Bij de nieuwe editie van deze bundel uit 1982, die in 1997 verscheen en nu ongewijzigd herdrukt wordt, is het formaat in lengte en breedte beduidend kleiner, de volgorde veranderd, een selectie uit de vorige druk gemaakt, en er zijn twee nieuwe bijdragen toegevoegd: de teksten van de liedjes 'De dingen en 'In 't graas van de wei', waarin Toon respectievelijk de herinnering als in een schilderij weet in te kleuren en de verbondenheid met zijn geboortegrond in het Limburgs bezingt. Herinneringen aan toen komen herkenbaar naar boven in diverse beschouwingen, zoals toen 'de danstent in de wei' werd opgezet. Mensen hadden nog tijd, maakten tijd voor elkaar. Een tijd waarin nog gewoon een touwtje om een pakje zat. Toon praat en dicht over het gebrek aan kunstzinnigheid bij regeeerders, gewoon doen, dromen, de invloed van veel lawaai op ons gedrag, moed, over mooi en bezieling, creatief bezig zijn met geloof dat niet is uit te leggen, vakantieherinneringen, over de kracht die uitgaat van een glimlach, een handdruk, een kus of welke aanraking dan ook, over het onvergelijkbare jong en oud zijn. 'Waar j'ook bent, ik zou 't niet weten, niet in tijd of afstand te meten. Ik heb je bij me, diep in mij, daarom ben je zó dichtbij'. Kleine druk. Verberg tekst